Wat een troep heeft een mens zeg... Maar het gaat wel lekker. Tis enorm druk. Maar ik heb het er even van genomen toen manlief thuis was in het weekend. Heerlijk de box uitgeruimd. Kasten geschuurd, en in de grond gezet die we mee willen nemen. Allerlei spullen uitgezocht en schoongemaakt en in een garage gezet, en meteen zo verpakt dat wat ik niet nodig heb maar niet kwijt wil, dat het daar kan blijven.
Manlief kwam wel vanavond om tien uur naar beneden om me naar boven te sturen, want de afgelopen dagen zag ik het steeds half 1 worden, en dat voel ik nu wel.
Maargoed, we zijn er nog niet, want eigenlijk wilde ik de hele box gedaan hebben, en dat is op een paar dingen na niet gelukt, maar wel andere dingen zoals het schuren en voorgronden, en het opruimen in huis.
Morgen is de planning om in huis het een en ander in te pakken, en om de administratie weer even op orde te scheppen, verf te halen en natuurlijk het verzorgen van de 2 kleine moppies.
Wat me opvalt, of eigenlijk tegen valt, is dat er veel mensen zeiden in ons huiszoektocht dat ze wel wilde komen helpen. En nu is het zover, en alleen mijn moeder heeft 1 dagje geholpen en zelfs daar heb ik om moeten vragen.
Ik kan best een paar handen gebruiken, maar heb me neus al gestoten om er naar te vragen. Velen hebben het ineens druk.
Klap op de vuurpijl, is dat mijn auto stuk is. Echt balen, want anders had ik vandaag bij de gamma verf gehaald. Nu moet ik dat morgen doen met de benenwagen. Of ik wacht tot 'savonds, dan heb ik mijn autootje weer.
Voor brei ik er een eind aan.
toedels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten