Vandaag heb ik mijn opdrachten af van de therapie. Sommige waren niet leuk en confronterend. En er was er eentje wel leuk bij. Wat als je nou eens wakker word, en je leven is zoals je wilt dat het is. Nou moet ik zeggen dat ik kwa man en kinderen niets te klagen hebben. Dat mag lekker zo blijven. Maar als je nou eens naar beneden zou moeten huppelen om een fles te maken voor de kids. En later die dag lekker in je moestuintje te gaan rommelen. Vervolgens gaat de jongste een tukkie doen, de oudste is al naar school en met de middeltse ga ik lekker koekjes bakken. Nou doe ik dat al hoor. Alleen is het verschil, dat ik me geen zorgen hoef te maken over de rommel in huis, want mijn schoonmaakroutine zit er goed in. De administatie is gedaan. De koelkast is gevuld, dus ik hoef me geen zorgen te maken wat we gaan eten, en of we wel genoeg geld hebben. Geen zorgen over de kleding die ik draag, want ondertussen ben ik in maat geslonken en mn kleding kast bevat allemaal leuke fluerrijke exemplaren. Nu is het allemaal zwart, en is in eenderde van een driedeurskast gepropt, want meer ruimte hebben we niet.
Ondertussen ruikt het naar heerlijke versgeplukte aardbeien, frambozen en bessen. En het enigste waar ik me druk over hoef te maken is dat de vogeltjes niet de capuzijners leeg vreten ;-)
goh, ik voel me nu al een rijk mens. zou die therapie al helpen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten