Oeps...

Ik ben wel een heel klein beetje erg veel te zwaar....
Ik vergat steeds om op de weegschaal te gaan staan. Druk druk druk in de ochtenden he met een gezinnetje. Maar ik heb hem gisteravond klaar gezet en vanochtend schrok ik me wild. Ach eigenlijk ook niet, want ik weet dat ik veel te zwaar ben. En het is gewoon mijn eigen dikke bultschuld. Ik ontbijt niet. En dat is o zo slecht want daardoor zet je je innerlijke kacheltje niet aan, en krijg je later op de dag-avond vreetbuien. Of zoals bij mij chocolade en koekjes buien.

Ooit toen ik 7 jaar was, was ik een stevig meisje. Niet dik, maar gewoon een stevig meiske. En dat hebben ze toen op dieet gezet... Resultaat: levenlang strijd met mijn gewicht. Het was op een gegeven moment zo dat ik 50 kilo woog, en dagen niks at, omdat ik persee 45 kilo wilde wegen. En toen is het omgeslagen naar weer veel te dik. Een figuurlijk muurtje om me heen gemaakt, want ik was zeer gekwetst door mijn ex. Tuurlijk is het makelijk om een ander de schuld te geven, maar ik kon er niet mee omgaan. En dan is het makelijk om je emoties weg te vreten, aan te komen, en voor mijn gevoel achter mijn vet te schuilen.

Daar ben ik uit gekomen, en viel uiteindelijk af toto een redelijk gewicht. Zat lekker in mn vel, en toen werd ik zwanger. Heerlijk hoor, want ze zijn allemaal gewenst. Alleen die hormonsters. Ze zouden er eens wat voor moeten uitvinden... Ik ben nu weer zoveel aangekomen dat het ongezond is. Ik weeg nu 111 kilo bij 1.64. Das veel te veel. En nu is het weer de tijd dat ik mezelf een schop onder mn kont moet geven en even streng moet zijn voor mezelf en gewoon normaal moet gaan eten. Nee geen dieet. Gewoon normaal eten. Ontbijtje, tussendoortje, lunch, tussendoortje, avondeten, tussendoortje. En bijtijds naar bed, want slaaptekort is ook niet goed voor je verbranding. En veel water, en niet teveel koffie. Hup Hup ik kan het !!

En voor allemaal een heel goed 2010 ;-)