Dip dap dop

Er zit een kronkel in mn kop.... Ja het is weer zover. Of ik ben weer aan het hormonsteren, dat ik een dezer dagen de rode duiveltjes weer mag ontvangen. Wat overigens helemaal in de knoei zit sinds de bevalling van het laatste moppetoetje.
Of ik heb een burnout, ben bloedsjagerijnig, raak in een depressie wath-ever....
Alles irriteerd me. Heb lichte woorden met manlief. Hij is erg makelijk wat administratie betrefd. Hij doet dus helemaal niks ermee. En ik steek weleens mijn hoofd in het zand als ik die enorme stapel zie groeien. Aan hem heb ik meerdere keren gevraagd om me hiermee bij te staan. Ja is het antwoord, maar nee krijg ik.
Reiskosten vergoeding hebben we al 5 maanden niet gekregen. Het voelt alsof ik achter zijn kont moet lopen, en dat voelt niet goed. Heel jammer hoor. Ik heb weer met het hoofdkantoor gebeld, en hun schijnen niks te hebben ontvangen wat recuutjes betrefd. Dus ik heb manlief weer opgebeld dat hij degene die ze hebt ontvangen en zou moeten doorsturen aan zn oor moet trekken. Aan de ene kant wel lekker als een potje als we het terug krijgen, dan is dan weer iets positiefs ;-)
Verder lukt het me niet om me door mijn huishouden heen te werken. Alles valt me erg zwaar op het moment. De mensen om mij heen waar ik mee praat zeggen allemaal dat ik me niet druk moet maken, dat het allemaal even te veel is geweest en dat het wel goedkomt. Het komt ook wel goed, maar ik wil het NU.
Ik wil graag dat alles aan kant is, en dat ik me kan bezig houden met de kleintjes, een jurkje kan maken, een lay-out kan scrappen, een boek kan gaan lezen of wat dan ook, zonder dat er allerlei huishoudelijke klusjes op me wacht.
Nou, ik ga maar weer even lekker verder met de was. Erover kletsen (lees:schrijven) lucht best wel even op. Wie weet komt het goed vandaag ;-)