Even een klein drukje op het gaspedaal, en ik zoeffff over de weg. Kleine beetje op de rem, en ik minder vaart. Een zilveren stationwagon is nu mijn nieuwe pasie.

Mijn eerste autootje is bijna 10 jaar gelede3n toen ik mijn rijbewijs haalde.
Het was een rode kleine alto. Die heb ik zelf opgebalzen, want ik dacht dat ik zo hard kon rijden als iedereen die me voorbij zoefde. Toen werd het een blauwe iets grotere daihatsu. Daar dacht ik mee iemand anders van de weg te kunnen drukken. Dat lukte natuurlijk niet, en zat mijn voorkant in elkaar. Een witte kleine alto volgde. Daar heb ik fijn in gereden met mijn zoon samen, tot bleek dat ik en mijn nieuwe, nu huidige man, het wel met elkaar konden vinden, en er een kleintje op komst kwam. Mijn zus vond dat ik een groter szusuki swift mocht gaan rijden, en heb hem gekregen van haar, in ruil voor de alto. Daar heb ik ook fijn in gereden, tot ik vorig jaar januari met mijn hoogzwangere buik al remmend doorgleed en tegen een voorligger aankwam. Ik reed echt voorzichtig, kom op, ik had een kleine in mn buik, gelukkig was de andere moppetoet niet mee. Mn moeder wel. Het was regenachtig, reed met 30 naar beneden de snelweg al af, en gleed toch door. Een klap volgde, en mn hele voorkant zat in mekaar. Een nachtje ter observatie volgde in het ziekenhuis, je weet maar nooit. Het is gelukkig goed afgelopen.

Mijn zus en mijn moeder regelde een andere auto voor ons die ik elke maand mocht terug betalen. Het was een fiat palio. Wat een pech heb ik met dat ding gehad. Dat kun je weleens hebben. De auto was allang terug betaald, maar ondertussen zoveel weer aan uitgegeven door als zijn mankementen. En elke keer dacht ik, dit is het dan, nu kunnen we weer even vooruit...
Vorige week woensdag had ik een lekke band in de tunnel wat ik al had geschreven, gisteren stond ik weer langs de kant van de weg..... Ik was woest, verdrietig, kwaad, ontreddert, heel heul boos. Als ik niet had geweten dat ik eigenlijk morgen, maar dat vandaag is geworden, een andere auto had gekregen, had ik een eind hout gepakt, en mn auto een koppie kleiner gemaakt.

Wat zo een leuke dag had moeten worden, heeft geeindigd in een middag wachten op de ANWB, wachten op de wegsleepdienst, en wachten op mijn lift terugkerende naar huis.
Dag voorstelling wiplala, samen met dochterlief, moeder, en zus.
En dag auto, die mij een hoop kosten en wachten en teleurstellingen heeft gebracht.
Gelukkig hebben mijn zus en moeder uitgedraaide kaartjes bij de kassa kunnen halen, en hebben zij een moeder met kindje blij gemaakt. Voelt ook fijn.

Vandaag heb ik mijn nieuwe zilveren bakkie. Ik ben er superblij mee. Wederom heft mijn zus me ontzettend verwend. Mijn oude auto is ingeruild, en zij heeft hem bijgelegd. Wat een topper he.